ام معبد خزاعی پيامبر-صلى الله عليه وسلم- را براي شوهرش چنين توصيف ميکند: «زيبايياش چشمگير بود، چهرهای درخشان و نورانی و نمکين داشت و هميشه بشّاش بود. مردی خوش اخلاق بود، بدنش را بزرگي شکم يا سر نامتناسب نکرده و کوچکی سر نيز قيافهاش را معيوب نساخته بود؛ مردي زيبا و خوش رو بود. چشماني سياه، مژگاني بلند و صدايي صاف و گرم و گردني کشيده داشت. ابروانش، کماني و کشيده بود و گيسوانش، سيه فام. وقتي سکوت ميکرد، سراپا وقار بود و چون لب به سخن ميگشود، هيبت اش دو چندان ميشد. از دور زيباترين و پرشکوهترين مردم به نظر ميرسيد و از نزديک شيرين گفتارتر از همگان بود. گفتارش شيرين و دلچسب بود. به اندازه سخن ميگفت، نه زياد و نه کم. سخنانش چون رشتههاي مرواريد بود؛ قامتي ميانه داشت؛ نه بلند و نه کوتاه بلکه ميانه قامت بود و خوش اندام؛ همچون شاخه پر طراوتي بود که هرگاه در ميان دو شاخه ديگر قرار ميگرفت، زيباتر و نيکو منظر تر بود. همراهاني داشت که دورش حلقه زده بودند و هرگاه سخن ميگفت، به سخنانش گوش ميسپردند و چون دستور ميداد، بيدرنگ فرمانش را اجرا ميکردند. همواره پيرامونش گرد ميآمدند. ترشرو نبود و کسي را تحقير نميکرد».
(زاد المعاد (2/54)
برچسب : نویسنده : ejahadistan3 بازدید : 151